Intercity

De stilte wisselt

als een drukverschil,

terwijl hij ongehinderd

over naden dendert,

ver het duister in.

Links en rechts onzichtbaar

gaapt het onverschillig

water, ijskoud raast

de lezer langs de binten,

draaglijk in beslotenheid.

De ramen glazen

in den blinde,

spiegelen de verslagenheid,

het licht dat

uit de haak geslagen

neervalt in een interieur

dat onverstoorbaar staat.

Kilometers diepte

pagina’s ongebonden

aandacht. De lezer

klokt gestelpt de regels.