donderdag 15 december 2011

Zulke momenten


Maak mijn weg omslachtig,
schrijf met inkt die onuitwisbaar
blijft in ronde halen om de
vaste punten van de geest.
Laat me cirkelen op de losse
trage toeloop van de beelden.

Daar kan ik dan verblijven,
wachten en de grip herstellen
op gestalten die passeren.

Ik rek me uit om onverhoeds
mijn slag te slaan en dan te
struikelen in de dwaze drang
betekenis te krijgen.
Daar komen pluimen stoom
die spelen met verstomd verschiet,
die klare lucht verdrijven,
ruimte die ik adem als ik
schrijven moet terwijl ik
willoos om de as van
smalle regels wentel die
me vlokkend verder dragen.

Op de richels van ontzetting
staar ik naar de diepte die me vangt.
Ik draai me om, verberg me
achter nieuwe zuilen
met het uitgekiende speelgoed
dat me zacht en teder stemt.

Mijn handen dragen licht en
droog de taal waarin begrippen
in contouren zijn bewaard.

Zo, stel me maar breedvoerig in
om alle troebelingen te
verstrooien, haast die voor
me loopt te laten slinken
in een waas.

Ik schuifel langs de komma’s,
gebruik ze als een honk
markeer mijn omslag waar
ik telkens talloos ben gemaakt en
in verlegenheid gebracht, maar
waar ik aan voorbij kan zwieren.

Verslijt mijn waarde,
wees omslachtig.
Het rommelt ongedurig
omdat ik onvoldoende dartel,
durf
beducht,
bedrukt, jaloers
om de details,
de schoonheid, die ontwerpt.

(251011)