Juni

Eén penseelstreek licht
verschuift de regels van
het landschap, rijst,
verdeelt de lucht
in wolken zó de spiegels
van de zomermiddag;
hitte gruist met stiltespikkels
op het blauw de strepen mat
en over de timide zwaarte
etst hij slaap op ogen, klaar
bedrijvig loom en ronkend.

Het ritselt in de
smalle schaduw,
hommels
en een vogel schertst
hier op de trilling,
in een oogwenk
over het grasveld,
wég.

Het geelgeeuwt groen
op alle bomen,
randen vegen
lila uit de struiken;
het lijzigt en de ruis speelt
uit de dunne wind
die snuift en
rozig wankelt aandacht,
zakt in weelde om.


260610