zondag 24 januari 2010

Ontplooien


Daar gingen paarden, Elsa
stapvoets, weet je nog,
de helling langs omhoog
hun grauwe lijven
door de sneeuw als wade;
in de verte stond het
schelpenblank gebleekte licht
de winterwake middag.

Al de leegte
vlokte
nevelijzig neer

als eerste adem in onstuimig rusten.
En alleen de paarden snoven
knikten heel beweeglijk
schichtig met hun schouders
uit en uit.

Ze dreven ordeloos en
als verbeelding op de heuvelrug,
– die diepte zonder horizon,
uiteen.

Gearmd verstomden we;
de vlakte bleef er ongerept
met lilalucht gevuld
toen daar de paarden gingen, Elsa.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten